Polityka, ustrój i barwy narodowe

Polityka
Republika Ayodelle jest krajem neutralnym i pokojowo nastawionym do wszystkich innych. Utrzymuje przyjazne stosunki tak ze względów politycznych, jak i handlowo-gospodarczych. Nawet jeśli pojawiają się jakieś konflikty, to dyplomaci i ambasadorzy kraju starają się je w miarę szybko załagodzić i naprawić kontakty.
Państwo nie posiada własnego wojska. Na mocy układu trójstronnego z Republiką Messiru i Cesarstwem Raan Annon w zamian za militarną opiekę przekazuje im po pięć procent rocznego dochodu, dzięki czemu nie musi obawiać się wojen. Sumy przekazywane dla swoich sojuszników nie uszczuplają zasobów skarbca, gdyż poza zwykłym handlem państwo zarabia też na pożyczkach udzielanych biedniejszym krajom.
Dobre stosunki z Cesarstwem pozwalają Ayodelle na handel nowinkami technicznymi. Dzięki położeniu geograficznemu kraj zarabia też cłami na szlakach handlowych do Republiki Messiru. Układy i kontrakty pozwalają im na przewożenie ważnych dostaw lądem do Sanjuebras i dalej szlakiem morskim do Emiratów, dzięki czemu mniej narażają się na ataki ze strony piratów i nie mają dużych strat. Na ile więc to tylko możliwe Ayodellczycy starają się utrzymywać dobre kontakty, by nie zachwiać rynkiem. Często przy zawieraniu umów pergaminy okrasza się powiedzeniem „lepiej mieć przyjaciół, niż wrogów”.


Ustrój i tytuły szlacheckie
Sposób zarządzania krajem opiera się na zgromadzeniach przedstawicieli Gildii Kupieckich oraz nestorów najważniejszych rodów z Republiki. Jest to dwunastoosobowa Rada, której przewodniczący wybierany jest raz na dwa lata. Podczas takich zgromadzeń podejmuje się najważniejsze decyzje dotyczące państwa oraz stosunków zagranicznych. Rada zbiera się na duże zgromadzenia raz na miesiąc, pomiędzy tymi okresami mogą być ustanawiane spotkania specjalne lub pomniejsze zebrania kilku radnych w celach zebrania dokumentów czy ustalenia spraw związanych z ich zadaniami, wyznaczonymi w czasie głównego zebrania.
Przewodniczący Rady, gdy już zostanie wybrany, ma obowiązek podpisać dokument, który do minimum ogranicza jego prywatne działania handlowe i zobowiązuje do obiektywności w rozstrzyganiu konfliktu w zamian za miesięczną pensję, która pozwala mu się utrzymać. Ogranicza się też możliwości handlowe jego rodziny do konkretnych sum, aby nie mogli zamiast niego zawierać korzystniejszych kontraktów. Zapłata za jego pracę jest jednak na tyle duża, że dodatkowe zarobki powyżej ustalanych sum nie są niezbędne.

W Ayodelle utarło się, że każdemu szlachcicowi Rada nadaje oficjalny tytuł, jakim powinno się do niego zwracać wraz z aktem przynależności pewnych obszarów ziemskich. Uprawnia on do posiadania herbów, pieczęci i na jego podstawie ustalane jest prawo dziedziczenia. Najwyższy tytuł posiada zawsze nestor rodu i to on swoimi działaniami lub testamentem ostatecznie ustala ewentualny podział majątku.

Lista tytułów szlacheckich:
Diuk - najwyższy tytuł szlachecki w Ayodelle. Przyznawany jest z racji specjalnych zasług dla państwa i łączony z posiadaniem wielkiego majątku. Czasem zamiennie dla tego tytułu używa słowa książę, w żadnym z tych wypadków nie przekłada się to bezpośrednio na sprawowanie władzy. Obecnie tytuł ten posiada nestor każdego z wielkich rodów Republiki Kupieckiej. Dziedzica takiego rodu niekiedy nazywa się diukiem mniejszym, choć nie jest to oficjalny tytuł.
Markiz - tytuł używany przez członków Rady państwowej. Otrzymuje go każdy, kto w niej zasiada. Wraz z tytułem markizowi należy się miejsce w pobliżu stolicy, gdzie może wybudować sobie niewielki dworek lub kamienica w mieście oraz określona z urzędu ziemia.
Hrabia - otrzymanie tego tytułu zależne jest od posiadanego majątku. Wiąże się on z nadzorem nad sąsiadującymi z włościami hrabiego wsiami. Zarządzanie nimi z urzędu państwowego nie oznacza, że się je posiada. Ziemie kontrolowane przez hrabiów nazywane są okręgami, a ich nazwy odnoszą się do nazwisk zarządców.
Baron - najniższa z istotnych rang szlacheckich. Baron posiada własne ziemie i choć nie są one zbyt rozległe, to jednak większe od tych posiadanych przez zwykłych szlachciców. Często tytuł ten nadaje się urzędnikom.
Szlachcic - człowiek z wyższej warstwy społecznej. Posiada swoje ziemie, ma lepszy dostęp do niektórych dóbr niż inni mieszkańcy państwa. Należy się on bogatym lub średnio zamożnym kupcom.


Barwy narodowe
Godło Ayodelle jest symbolem połączenia i zależności między Radą, która sprawuje władze, a trzema największymi Gildiami Kupieckimi. Przedstawia ono cztery połączone ze sobą pierścienie. Środkowy, największy, symbolizuje Radę, trzy mniejsze przypisywane są kolejno gildii Sereyal, Karfilis i Amardielich, których przedstawiciele nierozerwalnie wiążą się z losami kraju. Znajdują się one na tarczy z błękitno-białym tłem. Pierścienie symbolizują kupiecki profil państwa, natomiast błękit i biel to narodowe barwy republiki. Barwy te uznano za najlepiej odpowiadające państwu - błękit miał symbolizować stałość, trwałość i wierność, biel natomiast była oznaką czystości i neutralności politycznej.

Opis stworzony specjalnie dla Messir.pl.
Zakaz kopiowania bez zgody Administratorów.