Gildie kupieckie

Gildia Amardielich
Emblemat: czarny krogulczy szpon z rozerwanym mieszkiem. Z mieszka wysypują się trzy złote monety, całość na błękitnym tle.
Siedziba główna: stoi w stolicy republiki. Potężny budynek przypominający bardziej przysadzistą warownię niż siedzibę gildii. Osoby wchodzące na teren są sprawdzane przez dwóch strażników. Przy wejściu czatuje księgowy, który w rejestrze zapisuje godziny przyjścia i wyjścia danych osób z gildii. Ma to zapobiec złodziejstwu jak i sprzyjać zachowaniu tajemnic. W środku budynek jest ozdobny, jednakże nie ocieka złotem. Mieszczą się w nim gabinety poszczególnych urzędników gildii, pokoje dla uczniów, wielki skarbiec oraz, jak się mówi, potężne podziemne lochy gdzie zginęło wielu przeciwników Amardeielich. Po katach szepcze się, że gildia zatrudnia nawet kata, który pomaga w wydobywaniu co ciekawszych informacji.
Opowieści o kacie bardzo dobrze oddają strategię tej gildii. Słyną oni z kontaktów z półświatkiem, które ponoć zapewniają im tak dobre zyski. Gildia ta uważana jest za najbogatszą prosperującą na terenie Ayodelle. Niebezpiecznie jest też kantować przy kontaktach z reprezentantami gildii. Wymierzają oni sprawiedliwość na własną rękę, zazwyczaj za pomocą mężczyzn odzianych w czerń.
Amardielich najczęściej podejmują się inwestycji przy których pozostałe gildie obawiają się strat. Inwestują dużo, agresywnie i ryzykownie. Dzięki doskonałemu wyczuciu rzadko są stratni, a strategia, jakiej wystrzegają się inne gildie, pozwala im zająć nisze na rynku. Nieoficjalnie się mówi, że spory udział mają w nielegalnym handlu niewolnikami.
Nauka w gildii trwa pięć lat. Program objęty jest tajemnicą. Uczniowie mieszkają na terenie siedziby głównej, dopiero po dwóch lata pozwala im się odwiedzić pozostałe dwie siedziby w Ruinnen bądź Sihill. Na stałe wyjechać do innej placówki kupiec gildii może dopiero po pięciu latach nauki. Po zakończeniu szkolenia ma wiele możliwości. Ludzi z Amardielich chętnie wita się w większości miast, przymykając oczy na ich szemrane interesy. Im większy zysk, tym więcej podatków.
Gildia posiada główną siedzibę, dwie mniejsze i mnóstwo malutkich placówek rozsianych po całym Ayodelle, a nawet w innych państwach.


Gildia Karfilis
Emblemat: karafka pełna złotej cieczy na zielonym tle. Od cieczy odchodzą skry sugerujące, że jest to płynne złoto.
Siedziba główna: położona w dzielnicy kupieckiej. Budynek przypomina niewielki dworek. Nad nim powiewają dwie chorągwie z emblematami gildii. W siedzibie są gabinety, mieszkania dla ubogich uczniów, a także siedziby alchemików. Karfillis jako jedyna z gildii kupieckich utrzymuje alchemików w nadziei, że któregoś dnia uda im się przemienić ołów w płynne złoto.
Przez złośliwych nazywana gildią Karafkis. Bierze się to nie tylko z emblematu, ale także z faktu, że najwięcej złota inwestują w handel trunkami. Właściwie głównie ta gildia sprowadza wyśmienite alkohole na tereny Ayodelle, część zostawiając na krajowym rynku, część eksportując dalej. Nauka tutaj trwa aż siedem lat. Największy nacisk nakłada się na wykształcenie u uczniów dużej cierpliwości, która w przyszłości pozwoli spokojnie odnaleźć najlepsze okazje oraz prowadzić negocjacje z zadowalającym skutkiem. Uczniowie już od pierwszego roku sami prowadzą niewielkie interesy, dostają zadania praktyczne, a także rozwiązują teoretyczne zagadki. Gildia kładzie nacisk na praktykę ponieważ uważa się, że teorii można się wyuczyć, ale gdy uczeń ukończy szkołę, nie będzie czasu na praktyczne ćwiczenia, bo będzie już pora zarabiać. Za naukę w gildii się nie płaci, jednakże po zakończeniu szkolenia każdy z uczniów ma obowiązek oddania do gildii jednej dziesiątej swoich dochodów.
Tak właśnie wygląda polityka tej gildii. Cierpliwie przeczekują najgorszy okres, wypatrując jak najbardziej korzystnych okazji. Wtedy inwestują duże pieniądze, co im niemalże zawsze opłaca się i przynosi ogromny zysk. Często członkowie rady, a nawet Przewodniczący, radzą się zarządzającego gildią w sprawach gospodarki Ayodelle.
Gildia ta uważana jest za drugą w Ayodelle. Nie prowadzą ryzykownych gier oraz nie atakują agresywnie rynków, więc ich zyski są mniejsze niż Amardielich, ale za to stałe i nie obciążone ryzykiem. W siedzibie gildii zawsze znajduje się żelazna rezerwa złota, która ma zabezpieczyć organizację w razie bankructwa.


Gildia Sereyal
Emblemat: błękitny dąb na złotym tle.
Siedziba główna: stosunkowo niewielka kamienica w dzielnicy handlowej Alyi. Urzęduje tam tylko zarządzający gildią i jego doradcy, mieści się tam też skarbiec. Kamienica jest dobrze strzeżona. Większość członków oraz uczniów mieszka w niewielkich placówkach. W samej stolicy jest ich kilkanaście.
Gildia nie bierze udziału w wielkiej polityce. Złoto inwestuje zazwyczaj lokalnie z niewielkim ryzykiem, ale również niewielkim zyskiem. Jest najmniejszą z trzech wiodących gildii w Ayodelle, jednakże uważana jest też za najstabilniejszą. Mnóstwo drobnych inwestycji zawieranych właściwie cały czas daje jej doskonałe rezerwy i zabezpieczenie w razie niepowodzenia.
Nauka tutaj trwa tylko trzy lata. Jest bezpłatna, ale absolwenci nie mogą prowadzić po zakończeniu nauki interesów na własną rękę. Zobowiązani są pracować w jednej z placówek. Uczy się tu głównie teorii, wiedzy o towarach. Wyrabia się w uczniach przekonanie, że lepiej zawrzeć wiele drobnych interesów, gdzie w razie niepowodzenia strata jest niewielka, niż ulokować całe złoto w jednej sprawie i w razie porażki stracić wszystko.
Ciekawym jest to, że gildia ta musi cały czas znajdować obszary na rynku, których nie zdominowały dwie większe gildie. Lata doświadczenia sprawiły, że radzą oni sobie z tym doskonale. Mają dobrze wykształcony zmysł, dzięki któremu odnajdują drobne interesy, które mogą się okazywać szalenie lukratywne. Ich emblemat, dąb, ma sugerować wieczność gildii oraz cierpliwość. Wszak drzewo może czekać wiekami, nie tracąc na tym wiele. Złote tło to symbol mówiący, że gildia prosperuje doskonale, mając dużo złota.


Pomniejsze gildie
Poza trzema najważniejszymi gildiami w Ayodelle prosperują także inne, mniejsze. Nie mają one tak wielkich wpływów, ani też nie mają zbyt pokaźnych siedzib, jednak poprzez zawiązywanie pomiędzy sobą kontraktów potrafią utrzymać się na rynku. Najczęściej są to głównie gildie specjalistyczne – cechy rzemieślników, sieci tawern, w których łatwiej jest się zatrzymać wędrownym kupcom. Żadna z nich jednakże nie ma większych predyspozycji do wybicia się i stworzenia konkurencji do istniejącej już elity. Tym bardziej, że każda z trzech największych gildii ma jakieś powiązania z tymi mniejszymi. Najczęściej są to pożyczki bądź układy handlowe, które w większy lub mniejszy sposób uzależniają od siebie te drobne organizacje.

Opis stworzony specjalnie dla Messir.pl.
Zakaz kopiowania bez zgody Administratorów.